5000 km, from Banff in Canada to the US-Mexican border, raising money for MS research.
Spray Lakes West Campground > Mount Sarrail Campground
De eerste nacht kamperen was wat onwennig
Heel vroeg wakker, daarna samen ontbeten met Marga en Jos.
We besloten, dat het verstandig was ieder zijn eigen tempo te rijden en elkaar 's avonds weer te zien bij het in het route-boek gemeldde Canyon Campground.
Het eerste stuk is waanzinnig mooi, maar af en toe wel zwaar (voor mij dan). Ik kom Ryan tegen, een fietser uit Oregon die tijdens zijn vakantie 3 weken een stuk van de GDMBR gaat rijden.
Veel foto's gemaakt onderweg. Dat houdt flink op natuurlijk. Het Laatste stuk op een stoffige gravelweg is erg zwaar. Veel stof van passerende voertuigen en de dikke gravel laag maakt het sturen lastig.
Af en toe regen. Stijgen en vervolgens heel
hard dalen. Die gravel-road zit vol wasborden, dus goed opletten geblazen. Ik heb te lang gewacht met eten en drinken, dus heb honger en dorst. Het gauw even naar binnen proppen van een tortilla met pindakaas beviel me slecht. Veel drinken. Veel stofwolken. Bij aankomst op Canyon Campground, blijkt deze ook "full" te zijn. Ik kijk nog even rond en vraag bij de Camp-host, maar geen Nederlanders op de fiets. Ik vervolg mijn weg, kijk nog even bij het Park Information Centre. Misschien hebben ze daar wat te eten of te drinken. Maar helaas geen eten of drinken (wel water). Ook WiFi. dus snel dochterlief Katelijne bericht gestuurd voor de vakantie met Dennis. Verder met volle waterflessen. Op naar de Boulton Creek Trading Post. Daar kun je tenminste eten en drinken kopen. Ik rammel! Onderweg waait alweer m'n pet af net terwijl ik in een grote afdaling op de gravel road zit. Heb geen zin meer om te sto[[en en een paar honderd meter terug te lopen. Even later komt er terwijl ik met flinke snelheid naar beneden schiet een enorme 4 deur pick-up naast me rijden. Rechter voorraampje gaat naar beneden en de bestuurder roept of ik misschien m'n pet ben verloren. Ik stop nu toch maar en bevestig de vraag. Achter de pick-up is nog zo'n gevaarte gestopt. De bestuurder van de eerste auto roept naar de achterste auto: haal jij die pet even op voor deze meneer. Vervolgens vraagt hij aan mij waar wil je naartoe? De Boulton Creek Trading Post zeg ik. OK je fiets kan wel even in de bak, dan breng ik je wel. Is 5 minuten van hier. Tijdens de korte rit, hoor ik dat deze aardige man uit Dublin komt en 10 jaar geleden naar Canada is geemigreerd. Zijn Canadese vrouw en dochtertje zitten achterin, samen met hun nieuwe jonge hondje. Bij Trading post aangekomen drink ik achter elkaar 2 halve liters chocolademelk op en eet wat sandwiches. Vervolgens met weer voldoende energie verder naar Mount Sarrail Campground, waar ik de allerlaatste kampeerplek bemachtig. Ook hier, geen Nederlanders te vinden. Wel veel herrie makende Polen of Russen. Ondanks dat toch als een blok geslapen. Als je maar moe genoeg bent! Heb wel last van kramp in m'n benen, dus niet te veel buigen :)
Heel vroeg wakker, daarna samen ontbeten met Marga en Jos.
We besloten, dat het verstandig was ieder zijn eigen tempo te rijden en elkaar 's avonds weer te zien bij het in het route-boek gemeldde Canyon Campground.
Het eerste stuk is waanzinnig mooi, maar af en toe wel zwaar (voor mij dan). Ik kom Ryan tegen, een fietser uit Oregon die tijdens zijn vakantie 3 weken een stuk van de GDMBR gaat rijden.
Veel foto's gemaakt onderweg. Dat houdt flink op natuurlijk. Het Laatste stuk op een stoffige gravelweg is erg zwaar. Veel stof van passerende voertuigen en de dikke gravel laag maakt het sturen lastig.
Af en toe regen. Stijgen en vervolgens heel
hard dalen. Die gravel-road zit vol wasborden, dus goed opletten geblazen. Ik heb te lang gewacht met eten en drinken, dus heb honger en dorst. Het gauw even naar binnen proppen van een tortilla met pindakaas beviel me slecht. Veel drinken. Veel stofwolken. Bij aankomst op Canyon Campground, blijkt deze ook "full" te zijn. Ik kijk nog even rond en vraag bij de Camp-host, maar geen Nederlanders op de fiets. Ik vervolg mijn weg, kijk nog even bij het Park Information Centre. Misschien hebben ze daar wat te eten of te drinken. Maar helaas geen eten of drinken (wel water). Ook WiFi. dus snel dochterlief Katelijne bericht gestuurd voor de vakantie met Dennis. Verder met volle waterflessen. Op naar de Boulton Creek Trading Post. Daar kun je tenminste eten en drinken kopen. Ik rammel! Onderweg waait alweer m'n pet af net terwijl ik in een grote afdaling op de gravel road zit. Heb geen zin meer om te sto[[en en een paar honderd meter terug te lopen. Even later komt er terwijl ik met flinke snelheid naar beneden schiet een enorme 4 deur pick-up naast me rijden. Rechter voorraampje gaat naar beneden en de bestuurder roept of ik misschien m'n pet ben verloren. Ik stop nu toch maar en bevestig de vraag. Achter de pick-up is nog zo'n gevaarte gestopt. De bestuurder van de eerste auto roept naar de achterste auto: haal jij die pet even op voor deze meneer. Vervolgens vraagt hij aan mij waar wil je naartoe? De Boulton Creek Trading Post zeg ik. OK je fiets kan wel even in de bak, dan breng ik je wel. Is 5 minuten van hier. Tijdens de korte rit, hoor ik dat deze aardige man uit Dublin komt en 10 jaar geleden naar Canada is geemigreerd. Zijn Canadese vrouw en dochtertje zitten achterin, samen met hun nieuwe jonge hondje. Bij Trading post aangekomen drink ik achter elkaar 2 halve liters chocolademelk op en eet wat sandwiches. Vervolgens met weer voldoende energie verder naar Mount Sarrail Campground, waar ik de allerlaatste kampeerplek bemachtig. Ook hier, geen Nederlanders te vinden. Wel veel herrie makende Polen of Russen. Ondanks dat toch als een blok geslapen. Als je maar moe genoeg bent! Heb wel last van kramp in m'n benen, dus niet te veel buigen :)
Berenpoep op het pad. Bear-scat on the track. #santosstory #rohloff #rohloffspeedhub #gatescarbondrive #vakantiefiets #fietsavontuur #fietsvakantie #fietstocht #liteseries #travellite #gdmbr #bikepacking
